Ap. Paweł nie wstydził się Ewangelii. Dlaczego?  Czy to tylko zbiór logicznie ułożonych załozeń, które różnią się w zależności od formacji religijnej ? Czy coś więcej? Czy znasz i wierzysz w prawdziwą Ewangelię - taką jaką głosil sam ap. Paweł?

Zwróćmy uwagę na to, jakie przesłanie wg ap. Pawła powinno być zawarte w prawdziwej Ewangelii. Jeśli jest coś więcej w Ewangelii niż to co powiedział ap. Paweł to już nie jest prawdziwą Ewangelię. O tym też wspomniał ku przestrodze:

"Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. 7 Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. 8 Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty! 9 Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą [od nas] otrzymaliście - niech będzie przeklęty!" Gal 1,6-9

Powyższy tekst został wzięty z listu do Galatów, którzy próbowali połączyć Ewangelię ze swoimi przekonaniami. A mianowicie próbowali dołożyć do Ewangelii konieczność praktykowania pewnych obrzędów religijnych. W tym przypadku była to konieczność obrzezania. Ap. Paweł jasno wyraził się, że obrzezanie jest zbędne w dziele zbawienia człowieka:

" Bo ani obrzezanie nic nie znaczy ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. 16 Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego [niech zstąpi] pokój i miłosierdzie! " Gal 6,15

Poniżej spróbujmy przyjrzeć się jaką Ewangelię wyznaje ap. Paweł, która zmieniła Jego życie, ponieważ przez nią stał się nowym stworzeniem.

."Bo ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża z wiary w wiarę, jak jest napisane: sprawiedliwy z wiary żyć będzie" Rz 1,16

• Okoliczności i przygotowanie ap. Pawła do otrzymania poselstwa Ewangelii i jej konsekwencje

Bóg jest większy niż najpotężniejszy umysł w całej historii ludzkości. Z pewnością ap. Paweł nie zasługiwał na miano bycia chrześcijaninem, a tym bardziej, aby stał się Apostołem - to przecież on sam zabijał i prześladował wierzących. Na szczęście to Bóg wybiera kogo chce zbawić, a kogo nie.

Ap. Paweł powiedział o sobie samym:

"Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją, 16 aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom .... " Gal 1,15n

"Przecież On mówi do Mojżesza: Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, nad kim się lituję. [Wybranie] więc nie zależy od tego, kto go chce lub o nie się ubiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie" Rz 9,15n.

Bóg wybrał ap. Pawła do szczególnego zadania, ale też objawił mu, że będzie też z Jego powodu cierpiał:

«Idź - odpowiedział mu Pan - bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia»." DzAp9,15n

Jest to oczywista prawidłowość wobec każdego wierzącego, którą ap. Paweł szerzej rozwija w swoich listach, szczególnie jasno to wyraża słowami:

"Wam bowiem z łaski dane jest to dla Chrystusa: nie tylko w Niego wierzyć, ale i dla Niego cierpieć, skoro toczycie tę samą walkę, jaką u mnie widzieliście, a o jakiej u mnie teraz słyszycie." Flp 1,19n

Jeśli służymy Panu, będziemy też dla Niego cierpieć. Życie wierzących jest innym życiem od tego jakim żyje ten świat. Cierpienia w rodzinie, w pracy, ale też w kościele ze strony tych wierzących, którzy chcą żyć w kompromisie ze światem.

Słowa Pana Jezusa o tym wyraźnie mówią, że uciski (cierpienia) są nieodłączną częścią będących w stanie łaski.

"To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat»" Jn 16,33

Ap. Paweł otwarcie opowiadał się za Ewangelią - nie trzymał jej tylko dla siebie, ale ją głosił:

"Głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, [w razie potrzeby] wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz.Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań - ponieważ ich uszy świerzbią - będą sobie mnożyli nauczycieli.  Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom. Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie!" 2 Tym 4,2

Wielkie Posłannictwo zostało skierowane do wszystkich chrześcijan. Bóg dał im nakaz, aby głosili Ewangelię. 

Ap. Paweł był gotowy głosić Ewangelię w każdym czasie.

"Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk" Flp 1,21

Umysł Pawła był wypełniony Chrystusem, i tak jak Chrystus interesował się głoszeniem Ewangelii o zbawieniu i budowaniem ludzi w wierze.

"W tym mieście głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, Umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego." DzAp 14,21n

Celem ap. Pawła jest odkrywanie krzyża - znaczenia śmierci Chrystusa.

"Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej." 1 Kor 2,1-5

Ile dzisiaj wiemy o cierpieniu, Golgocie i miłosci Jezusa Chrystusa?

Dlaczego ap. Paweł nie wstydził się Ewangelii?

1. Źródłem Ewangelii jest Bóg

Pan Jezus jest Bogiem. Dlatego nie tylko mówimy o Chrystusie, lecz prezentujemy Pana Jezusa. Apostołowie pisali Nowy Testament pod natchnieniem Ducha Św. - zobacz 2Tym 3,16n i 2P 1,20

Kiedy apostołowie mieli problem, odpowiedź przyszła od D. Św. Kościół rozwiązuje problemy tak jak mówi Słowo. Niestety dzisiaj kościoły rozwiązują problemy korzystając w instrukcji będących w sprzeczności ze Słowem Bożym.

"Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne." DzAp 15,28

Pan Jezus jest doskonałym Bogiem i człowiekiem. Gdyby Pan Jezus był tylko człowiekiem, nie mógłby nas zbawić.

"[Jest to Ewangelia] o Jego Synu - pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Św przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym - o Jezusie Chrystusie, Panu naszym" Rz 1,3n

Tak jak wywyższono węża na pustyni przez Mojżesza , tak Pan Jezus musi zostać wywyższony.

"A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni7, tak potrzeba, by wywyższono7 Syna Człowieczego" Jn 3,14

Skoro Chrystus jest źródłem Ewangelii celem służby jest wywyższyć Chrystusa, a nie kaznodzieję.

Przesłaniem jest: " I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni»" DzAp 4,12

 

2. Naturą Ewangelii jest moc Boża

"My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą" 1 Kor 1,23n

Żydzi porównywali Chrystusa do Mojżesza. Dla nich Mesjasz musiał być kimś większym niż Mojżesz, który wykarmił na pustyni cały lud. Pan Jezus tylko 4000 ludzi. Ale największym znakiem nie są cuda, ale zbawienie. W kulturze greckiej, której jesteśmy do dzisiaj spadkobiercami, to od niej czerpali inspiracje główni myśliciele i powstały nurty filozoficzne XIX i XX wieku zbawienie oparte na śmierci Chrystusa było głupstwem, podczas gdy dla Rzymian było oznaką słabości w porównaniu do imperium jakim wówczas był Rzym,

Dla wierzących Ewangelia jest jednak mocą Bożą. Ona ma moc zmienić życie - dokonać rewolucji nie tylko w myśleniu, ale praktycznym życiu w rezultacie przyprowadzić grzesznika do stanu posiadania zbawiającej łaski. Zbawienie duszy człowieka jest najtrudniejszym dziełem jakie przyszło nam poznać na świecie. To praca Ducha św. doprowadza, nawraca, przekonuje i w końcu przenosi z ciemności do światłości. Będąc umarłymi duchowo nie mieliśmy pragnienia Boga. Człowiek nie szuka Boga, ale Jego błogosławieństw.

"I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów, w których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu. Pośród nich także my3 wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew, jak i wszyscy inni" Ef 2,1-3

"jak jest napisane Nie ma sprawiedliwego, nawet ani jednego, nie ma rozumnego, nie ma, kto by szukał Boga" Rz 3,9-11

Dlatego człowiek z własnej woli nie ma takiej siły i możliwości przyjąć Chrystusa. To Chrystus przyjął ap. Pawła i przyjmuje tych, których sam zechce. Apostoł cenił swoje zbawienie - wiedział od czego został zbawiony, dlatego cenił krzyż Golgoty. To jest szczególna prawda dla prawdziwych naśladowców Chrystusa - to źródło mocy z którego czerpał człowiek o niskim wzroście, Żyd, który głosił Ewangelię w pogańskim (czytaj nieżydowskim) świecie. Prawdziwie wierzący cenią Chrystusa. Przykładem jest Magdalena, która będąc uwolniona od demonów, usługiwała tym co miała. Okazała Mu miłość w praktyczny sposób. Dlatego po zmartwychwstaniu Pan Jezus objawił się jej pierwszy, 

3. Celem Ewangelii jest zbawienie

"Kiedyśmy szli na miejsce modlitwy, zabiegła nam drogę jakaś niewolnica, opętana przez ducha, który wróżył. Przynosiła ona duży dochód swym panom. Ona to, biegnąc za Pawłem i za nami wołała: «Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego, oni wam głoszą drogę zbawienia»" Rz 16,16n

Ewangelia jest drogą zbawienia, aby uwolnić człowieka od grzechu i jego konsekwencji. Jak wielu żyje w grzechach. Dlatego miłość Chrystusa pchała ap. Pawła do głoszenia Ewangelii. Ta nauka - głoszenie Ewangelii jest zarówno dla wierzących jak i niewierzących:

"Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia" 1 Kor 1,18

Ap. Pawel podobnie jak inni chrześcijanie głosili i głoszą Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mk 16,15; Jn 3,16, DzAp. 1,26-40). Osoba osobie głosi Ewangelię na przykładzie Filipa i eunucha (DzAp 8,25-40); w domowym spotkaniu np. u dowódcy oddziału wojskowego Korneliusza. Duch Św. podał adres ap. Piotrowi do domu Korneliusza. Praktyką pierwszych chrześcijan było głoszenie Ewangelii w synagogach, rynku, kościołach. Ci, którzy uwierzyli Ewangelii przyjmują ją przez wiarę. Bo wiara jest darem od Boga.

"Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała,
ani z woli męża, ale z Boga się narodzili". Jn1,12n

4. Skutkiem Ewangelii jest Boża sprawiedliwość

Sprawiedliwość przychodzi do człowieka przez wyznanie grzechów, wtedy sprawiedliwość wzrasta. Bez wiary - nie ma sprawiedliwości. Pan Jezus przyszedł wypełnić Prawo. Dlatego sprawiedliwość przychodzi przez posłuszeństwo Słowu Bożemu.

"W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża z wiary w wiarę, jak jest napisane: sprawiedliwy z wiary żyć będzie" Rz 1,16

Sprawiedliwy z wiary żyć będzie, ponieważ to zaczyna w wierze i trwa w wierze.Narodzony przez wiarę i żyje przez wiarę. To wiara sprawia, że polegamy na Bogu we wszystkim, a nie np. rodzicach, pracy itd. Wiara musi wzrastać z wiary w wiarę, inaczej nie jest to prawdziwa wiara.

Pan Jezus jest doskonałym przykładem dla swoich naśladowców  - On wpierw zanim wszedł do Nieba musial opróźnić się ze wszystkiego.

"To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. 6 On, istniejąc w postaci2 Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi2 być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi.A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,
uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej" Flp 2,5-8

Tylko w taki sposób wierzący może wzrastać w sprawiedliwości - poprzez rezygnację z własnego ja, bo własne ja jest grzechem. Ja człowieka musi umierać jeśli chce wzrastać w sprawiedliwości. Wspomnieliśmy wyżej, że wiara jest darem od Boga. To nie jest tylko intelekt, chociaż jest on ważny. Wiara nie kończy się na zmianie myślenia /przekonania.

"Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa" Rz 10,17

Kiedy wiara narodziła się w sercu człowieka, zaczyna się stopniowa, ale trwała zmiana całego życia

"Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania." Jn 14,15

Charakter tej wiary: nie szuka cudów ani darów, ale Dawcy;  nie jest oparta na ulotnej miłości jako uczuciu.

Wiara ap. Pawła i wszystkich naśladowców Chrystusa opiera się usprawiedliwieniu jakie możemu posiąść przez łaskę. Taka wiara usprawiedliwiająca przynosi zbawienie.

"Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, 2 dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp2 do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej." Rz 5,1n

Opisany wyżej pokój z Bogiem jest aktem jednorazowym. Natomiast pokój Boży jest nietrwałym stanem duszy, który łatwo jest utracić na skutek grzechu. W tym stanie grzech powoduje zasmucenie Ducha św. , z kolei w naszej duszy odczuwamy niepokój, obawy, smutek. Taki stan jest odwracalny co oznacza, że w przypadku wyznania grzechów pokój Boży wraca do duszy człowieka. Wtedy jest harmonia - służba i przyjaźń Ducha św, który pomaga nam wzrastać w sprawiedliwości - uświęceniu.

"A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie" Flp 4,7

Zwróćmy uwagę, że Abraham - ojciec wiary posiadał tę wiarę zanim został obrzezany.

"Czytamy przecież, że Abrahamowi została poczytana wiara za sprawiedliwość. 10 W jakich okolicznościach została poczytana: czy był obrzezany, czy przed obrzezaniem? Otóż nie po obrzezaniu, ale gdy był nieobrzezany." Rz 4,9n

To nie obrzezanie, podobnie chrzest nie przynosi zbawienia. Zewnętrzne znaki są tylko potwierdzeniem niewidzialnej łaski jaka dotknęła zbawionego grzesznika. Jeśli posiadamy taką wiarę nie można utracić zbawienia.

Ap. Paweł jasno twierdził, że bez doświadczenia usprawiedliwienia z wiary opisanego w Liście do Rzymian 5,1 człowiek nie może doświadczyć zwycięskiego życia. opisanego w tym samym liście 6,1-8.

Warunkiem koniecznym otrzymania wiary usprawiedliwiającej jest:

- upamiętanie - zaczyna się od zmiany umysłu przez Boga do Jego Słowa. Noe zbudował arkę, ponieważ zaakceptował Boże prawdy.

- odrodzenie - "Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym" Tyt 3,5 oraz "Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto stało się nowe" 2 Kor 5,17

Chrystus umarł i zmartwychwstał dając wierzącym polecenie, że odtąd mają żyć nie dla siebie, ale dla Niego:

"A właśnie za wszystkich umarł po to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał" 2 Kor 5,15

- usprawiedliwienie - odtąd wierzący otrzymują nową pozycję w Panu - "Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia" Rz 8,1 Ap. Paweł doskonale wiedział, że bycie w Chrystusie jest kluczem do zwycięskiego życia.

- adopcja - nowa relacja z Bogiem

- uświęcenie - nowe warunki wobec których wierzący powinien żyć - ważność Słowa Bożego jako wyznacznik codziennego życia. (1 P 1,16, Heb 12,14)

 ***

Jeśli Twoim doświadczeniem są poniższe słowa piosenki to znaczy, że jesteś chrześcijaninem: