Wielu z nas przeżywa kryzys wiary. Szukamy pomocy u innych lub radzimy sobie po swojemu udając, że panujemy nad sytuacją. Zwróćmy się do mocnego pocieszenia jakie oferuje nam sam Bóg. Nigdy nie jesteśmy sami w kryzysie.

Skąd czerpać siłę w czasie kryzysu? list do Hebr rozdział 12

1/ z najlepszego przykladu samego Pana Jezusa Hebr 12,1-3

" I my zatem mając dokoła siebie takie mnóstwo świadków, odłożywszy wszelki ciężar, [a przede wszystkim] grzech, który nas łatwo zwodzi, winniśmy wytrwale biec w wyznaczonych nam zawodach. 2 Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala. On to zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na [jego] hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga. 3 Zastanawiajcie się więc nad Tym, który ze strony grzeszników taką wielką wycierpiał wrogość przeciw sobie, abyście nie ustawali, złamani na duchu. " Heb 12,1-3

2/ dzięki zozumieniu natury ucisków, których doświadczamy w chrześcijańskim życiu, bo tylko poprzez nie dochodzi do naszej zmiany na lepsze - w. 14-17

3/ z uczestnictwa w przymierzu łaski w czasie życia na ziemi oraz bycia członkiem zwycięskiego i triumfującego Kościoła w Niebie - w.18-29

Wierzący czyli ci, którzy naśladują Chrystusa poprzez przyjecie Ewangelii mają 2 odpowiedzialności:
a/ ściągnąć czy odłożyć ciężar grzechu , który usidla
Zanim odłożymy ciężar wymaga to przygotowania. Po pierwsze należy odłożyć wszelki czyli każdy ciężar - niewłasciwe uczucia, pragnienia, troski o swoje życie lub dźwiganie większych ponad nasze siły cieżarów, co wywołuje większą presję i wycieńczenie psychiczne lub/i fizyczne w następstwie czego niemożliwym jest iść do przodu w wierze. Po drugie jest to usidlający grzech - to największy wróg, z którym walczymy wewnątrz swojej osobowości. Tu nie chodzi o grzech niewiary czy zaniedbania, ale ulubiony grzech. Dlatego radykalne odrzucenie zewnętrznej lub wewnętrznej formy grzechu może przynieść ulgę i przypływ siły w beznadziejnym stanie.

Jeśli Pan Jezus poszedł przygotować nam miejsca w Niebie, w jakim stopniu wierzący przygotowują się na spotkanie z Nim? " Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie!. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce" Jn 14,1n

To oznacza, że Niebo jest przygotowanym miejscem dla przygotowanych ludzi. Ap. Paweł używał języka sportowego - biegi i zawody. Każdy z naśladowców Chrystusa ma swój bieg. To dążenie do doskonałości wiąże się z biegiem służby, cierpienia, posłuszeństwa, którym wyznacznikiem jest Słowo Boże i wierni słudzy Boży - obłok świadków.
" Zresztą, bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się na duchu, bądźcie jednej myśli, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami!" 2 Kor 13,11

Słowo zachęca nas, abyśmy biegli w cierpliwości i wytrwale. Job wytrwał przechodząc przez wiele przeciwności dzięki łasce Bożej. Potrzebujemy cierpliwości w zmierzeniu się z przeciwnościami oraz wytrwania w przeciwstaieniu się wszelkim pokusom. Wiara i cierpliwość to zwyciężające łaski, dlatego nalezy je pielęgnować, ćwiczyć, dołożyć starań, aby wzrastały w osobistym życiu - to nasza służba.

Bóg w tej służbie nam pomaga dając nam Swój przykład do naśladowania - Hebr 12,2

Pan Jezus jest Autorem i Dokończycielem naszej wiary - daje początek wierze, udoskonale i nagradza. Pan Jezus nie jest tylko obiektem wiary, ale jej Autorem. Nie jest też tylko Dokończycielem, ale tym który w kazdym z etapów zbawienia człowieka brał udział - ostatecznie zakończył dzieło łaski przez moc Ducha Św.
"Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa" Flp 1,6

Z jakimi próbami musiał zmierzyć się Chrystus w Swoim biegu?

a/ zniósł sprzeciwy od grzeszników - Hebr 12,3, ponieważ miał stale opozycję w tym co mówił i co robił - co jest opisane w 4-ech Ewangeliach. Znosił w milczeniu kpiny, szyderstwa, poniżenie, kwestionowanie Jego autorytetu oraz sposobu głoszenia we wszelkiej cierpliwości

b/ cierpial w czasie całej ziemskiej służby aż do śmierci krzyżowej - całe cierpienie jakiego można było doświadczyć na świecie On wycierpiał

c/ doznał hańby i wstydu - Hebr 12,2
"Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa3, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic." Iz 53,3
Pan Jezus mógł doświadczać wiecznej radości. Jego wybór podyktowany był wielką miłoscią do grzesznika.

Jakie wynikają obowiązki wierzących względem Pana?

a/ patrzeć na Chrystusa - stale mieć Go za przykład - chodzić w społeczności z Nim, a jeśli trzeba też i w cierpieniu
b/ rozmyślać o Nim - w.3 - co dla mnie uczynił, porównać Jego cierpienia z moimi. Rozmyślanie o Nim, żeby "nie być obciązonymi i nie upaść na duchu w swoich myślach"  Wiara i rozmyślanie o Nim przynoszą siłę, pocieszenie i odwagę.

Jakie korzyści są w uciskach, kryzysie ? Hebr 12,4

- cierpienia w kryzysowych sytuacjach są wiele łagodniejsze w porównaniu z cierpieniai Chrystusa. Najgorsza walka w agonii przeciwko grzechowi ominęła człowieka. Powodem konfliktu był grzech. Na ile jestem zaangażowany w wlce preciwko grzechowi? Nie tylko mamy bronić się, ale walczyć w osobistym życiu. Walczyć, by zwyciężać grzech. Potrzebna jest wiara i cierpliwość.
"Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara." 1 Jn 5,4

Każdy chrześciajanin jest powołany do walki przeciwko grzechowi, nie biblijnym naukom, grzesznym praktykom

Chrystus delikatnie przygotowuje jak miłujący rodzic swój lud na trudniejsze czasy. Zawstydza tych, którzy przy niewielkim dyskomforcie upadają w myślach.

"Bo jeżeli męczysz się, biegnąc z pieszymi, to jakże pójdziesz w zawody z jeźdźcami? A jeżeli tylko w spokojnym kraju czujesz się bezpiecznym, co będziesz robić w bujnej gęstwinie Jordanu?" Jer 12,5

Dobrze jest zawsze pamiętać, że kiedy przechodzimy przez kryzysy, uciski czy zniechęcenie i tak jesteśmy w ręku Pana i nie możemy o tym zapomnieć - Hebr 12,5
a/ ojcowskie napomnienie - często z powodu grzechu pychy, dumy, zazdrości, egoizmu.
b/ Bóg dopuszcza do kryzysu, żeby zobaczyć postawę, zachowanie wierzących. Dwie reakcje na kryzys, które dowodzą, że zapomnieliśmy o Bogu:
"Synu mój, nie lekceważ karania Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza" Hebr 12,5
- pogarda, lekceważenie
- upadanie na duchu, depresja, rozpacz, że nie dam rady znieść ucisku.
Pomimo kryzysu Bóg zapewnia o trosce i miłości. "Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje." Hebr 12,6

Apostoł zaleca pokorę i poddanie się Bogu w czasie kryzysu, ponieważ:
- jesteśmy Jego dziećmi
- kryzys nie oznacza potępienia: " Nie potępiaj mnie, powiem do Boga. Dlaczego dokuczasz mi, powiedz! " Job 10,2 - pierwszą reakcją na ucisk- kryzys jest strach, ale prawdziwym powodem jest skorygowanie nas "Lecz gdy jesteśmy sądzeni przez Pana, upomnienie otrzymujemy, abyśmy nie byli potępieni ze światem" 1 Kor 11,32
Dlatego w czasie kryzysu nie osądzaj samego siebie, ale przez wiarę doświadcz bólu, cierpienia, rozczarowania. "Wszelkie karcenie na razie nie wydaje się radosne, ale smutne, potem jednak przynosi tym, którzy go doświadczyli, błogi plon sprawiedliwości" Hebr 12,11
Kiedy przejdziesz przez kryzys zobaczysz owoce świętości - Hebr 12,14 "Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie zobaczy Pana."
Jeśli dziecko Boże będzie niecierpliwe w czasie kryzysu nie będzie miało pokoju w sobie ani z innymi ludźmi. To wiara i cierpliwość przynosi pokój i świętość.
Dlatego w czasie kryzysu wierzący jest odpowiedzialny za zachowanie pokoju w wszystkimi ludźmi (w.14) nawet jesli są narzędziem w ucisku. Z tego wersetu 14 wynpływją jeszcze 2 prawdy: pokój i świętość są ściśle powiązanie co oznacza, że nie ma prawdziwego pokoju bez świętości oraz że bez uświęcenia nikt nie zobaczy Boga.

Ap. Paweł ostrzegał, że w przypadku braku użycia łaski reakcją na kryzys jest odstępstwo - Hebr 12,15n. Naturą odstępstwa jest być z dala od łaski, a skutkiem odstępstwa jest zgorzknienie, co zwykle kończy się ateizmem lub depresją. Przykładem jest opisany dalej Ezaw i jego wzgardzenie i sprzedanie pierworodztwa. Odstępca inika ucisków i kryzysów, jest gotowy pójść na kompromis, cieszy się ze światowych przyjemności. Warto zwrócić uwagę, że Ezawowi przez większość lat jego życia nie przeszkadzało brak tej szczególnej łaski. Dopiero u schyłku wieku sumienie Izaaka przekonało go o popełnionym grzechu i głupocie. W rzeczywistości odrzucił Boga. Odstępstwo jest owocem szukania cielesnych błogostawieństw niż samego Boga. Utrata straconego duchowego błogosławieństwa jest bardziej bolesna, szczególnie wtedy, gdy przychodzi rozczarowanie materialnymi błogostawieństwami. Kiedy czas łaski skończy się już nie ma miejsca na upamitanie, które zaakceptuje suwerenny Bóg.

"Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim8 dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru" Rz 8,28