Polska Chrześcijańska Służba
e-mail: pchswarszawa@gmail.com

2 List do Tymoteusza jest ostatnim napisanym listem przed śmiercią ap. Pawła. Co najważniejszego zawrzeć na  kilku skrawkach pergaminu do ukochanej osoby mając świadomość, że się jej nigdy nie zobaczy na ziemi? Mamy tutaj krótkie przesłanie chrześcijańskie dla każdego wierzącego, który ma wziąć te prawdy i zastosować w swoim życiu - bo od tego zależy jego doczesne życie - obfite, kompletne i spełnione z nagrodą wieczną w Niebie.

Ap. Paweł nie tylko poucza młodego Tymoteusza jak powinien żyć. Jest dla niego przykładem - wzorem. Jego życie zgodnie z powołaniem nie należało do łatwych. Pomimo, że był błogosławieństwem dla wielu w ziemi żydowskiej jak i imperium rzymskim ostatni okres życia spędził w samotności w więzieniu. nie znajdziesz w nim jednak ani cienia zgorzknienia ani straconych nadziei.

Wiedział do kogo należy i komu służy. Prowadził ludzi do Boga, bo tylko w Nim jest ocalenie. "Tej nocy ukazał mi się anioł Boga, do którego należę i któremu służę, i powiedział: 24 "Nie bój się, Pawle, musisz stanąć przed Cezarem i Bóg podarował ci wszystkich, którzy płyną razem z tobą" (DzAp 27,23). Jego poselstwo Ewangelii daje coś więcej niż tylko ratunek przed sztormem. 

Jego list jako ostatni testament ma charakter poważny i stonowany, podkreślający najważniejsze elementy w życiu - ważnych, bo gwarantują zdrowe duchowe życie. Jest to jak recepta na udane ciasto. Wszystkie z tych składników są niezbędne i nie sposób ich pominąć. Weźmy sobie do serca poniższe krótkie zalecenia, abyśmy mieli błogosławione życie - w którym cele i środki są od Boga dla naszego dobra.

Pamiętaj, że w obliczu śmierci będziesz sam zanim przejdziesz przez rzekę Jordan. Dobrze, że masz kochających rodziców, jesteś zaangażowanym członkiem lokalnego kościoła, masz wielu przyjaciół wierzących, którzy myślą podobnie jak Ty. Ale w momencie śmierci będziesz SAM, bez towarzystwa rodziców, bez usługującego, bez przyjaciół. Ty i Twoja wiara w Chrystusa, która była budowana przez wiele lat. Czy poniższe składniki Twojej wiary są w Tobie ugruntowane?

"Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»" Łk 18,8 "Wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa! Jemu chwała zarówno teraz, jak i do dnia wieczności! Amen." 2P 3,18

***

Ap. Pawel twierdził, że jeśli wierzący chce prowadzić zwycięskie życie chrześcijańskie oraz mieć owocną służbę należy posiadać:

1. właściwe eschatologiczne spojrzenie

a/ pewność powołania - "apostoł z woli Boga' w.1

b/ pewność zbawienia  - "obietnica żywota" w.1, 4,8 "Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali Jego przyjście"

c/ absolutnie wszystko jest pod kontrolą Boga w. 1 i 4,18 "Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i zachowa dla swojego królestwa niebieskiego"

2 Przygotowanie do służby

a/ być jednej myśli 1,7 "Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia"

b/ czyste - święte serce 2,22 - tzn. święte życie "Uciekaj zaś przed młodzieńczymi pożądaniami, a zabiegaj o sprawiedliwość, wiarę, miłość, pokój - wraz z tymi, którzy wzywają Pana czystym sercem"

3. Trwanie w pobożności 2,1-5 "Ty więc, moje dziecko, nabieraj mocy w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie, a to, co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków, przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych. Weź udział w trudach i przeciwnościach jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa! Nikt walczący po żołniersku nie wikła się w kłopoty około zdobycia utrzymania, żeby się spodobać temu, kto go zaciągnął. Również jeżeli ktoś staje do zapasów, otrzymuje wieniec tylko [wtedy], jeżeli walczył przepisowo"

4. Dokładne zrozumienie ludzkich słabości i grzechów 3,1-5 "A wiedz o tym, że w dniach ostatnich nastaną chwile trudne. 2 Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, wyniośli, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, niegodziwi, bez serca, bezlitośni, miotający oszczerstwa, niepohamowani, bez uczuć ludzkich, nieprzychylni, zdrajcy, zuchwali, nadęci, miłujący bardziej rozkosz niż Boga. Będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy. I od takich stroń"

5. Trwanie w posłaninictwie głoszenia Ewangelii - 4,1-8

"Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na Jego pojawienie się, i na Jego królestwo: głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, [w razie potrzeby] wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz. Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań - ponieważ ich uszy świerzbią - będą sobie mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom. Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty, spełnij swe posługiwanie!
Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego."