Bez czystego serca nikt nie będzie oglądał Boga. Człowiek bez interwencji Boga rodzi się i umiera nieczystym. Dla Boga nie ma znaczenia jakie dobre, moralne, religijne życie prowadzisz. Stan duchowego oczyszczenia rozpoczyna się przez służbę Ducha Św,, który przekonuje o grzechu oraz daje siłę, aby pokonać go. Im bliżej Boga jesteśmy tym bardziej odkrywamy swoją grzeszność i uświadamiamy sobie jak bardzo potrzebujemy Jego łaski. Bóg jest święty i ma upodobanie w tym co jest święte - czyste. Ten kto nie ma czystego serca nie jest z Boga. Obecność świętego Boga jest nie do zniesienia dla człowieka o brudnym sercu. To Chrystus daje czyste serce - idź do Niego w modlitwie i proś o czyste serce.Od tego zależy Twoja przyszłość.

***

 „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” Mt 5,8

Człowiek bez łaski Bożej jest nieczysty. Nauczanie Pana Jezusa jest tutaj jasne: "Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi do człowieka, nie może uczynić go nieczystym; bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka i na zewnątrz się wydala». Tak uznał wszystkie potrawy za czyste. I mówił dalej: «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym»." Mk 7,18-23

Pokarmy człowieka nie czynią nieczystymi. Żaden człowiek nie może ostać się przed świętym Bogiem z powodu swojego nędznego, grzesznego stanu. Dlatego przez ofiarę Chrystusa przyobleczeni Jego sprawiedliwością możemy stanąć przed Bogiem.

"I wołał jeden do drugiego:
«Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów.
Cała ziemia pełna jest Jego chwały».
4 Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem.
5 I powiedziałem:
«Biada mi! Jestem zgubiony!
Wszak jestem mężem o nieczystych wargach
i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach,
a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów!»
Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, trzymając w ręce węgiel, który kleszczami wziął z ołtarza. Dotknął nim ust moich i rzekł:
«Oto dotknęło to twoich warg: twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech»." Iz 6,3-6

Wiedział o tym król Dawid, który widział swój duchowy stan i prosił, aby Bóg stworzył w nim czyste serce. Bóg nie ma względu na osobę: czy to morderca czy ktoś kto żył religijnym życiem i nikogo nie skrzywdził; przeciwnie pomagał biednym - każdy człowiek przed Bogiem jest nieczystego serca.

"Serce jest zdradliwsze niż wszystko inne
i niepoprawne - któż je zgłębi?
Ja, Pan, badam serce
i doświadczam nerki,
bym mógł każdemu oddać stosownie do jego postępowania, według owoców jego uczynków." Jer 17,9n

Król Dawid był cudzołożnikiem i mordercą. Jeśli Bóg jemu przebaczył i oczyścił jego serce, co stoi na przeszkodzie, abyś przyszedł do Chrystusa po oczyszczenie? Bóg ma taką samą moc, aby przebaczyć każdy grzech i oczyścić najbrudniejsze serce z grzechu.

"Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego!
Uznaję bowiem moją nieprawość,
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą" Ps 51,4-6

"Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste" Ps 51,12

"Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu,
to samych siebie oszukujemy
i nie ma w nas prawdy.
Jeżeli wyznajemy nasze grzechy,
[Bóg] jako wierny i sprawiedliwy
odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości" 1 Jn 1,8n

Chrystus jest gotowy przebaczyć kazdy grzech, ponieważ "miłosierdzie góruje nad sądem" Jk 2,13

"Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem."1 P 3,18

***

Natura czystego serca

Rodzaje czystości:

a/ czystość Boga w swojej istocie – świętość jest chwałą Boga 

„Któż jest pośród bogów równy Tobie, Panie,
w blasku świętości, któż Ci jest podobny,
straszliwy w czynach, cuda działający!” Ex 15,11

„Ten [Syn], który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty” Hebr 1,3

„Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: "Pokaż nam Ojca?" Jn 14,9

„Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej natury, gdy już wyrwaliście się z zepsucia [wywołanego] żądzą na świecie.” 2P 1,3n

„Jezus rzekł do niej: «Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?»” Jn 11,40

Jezus Chrystus ma ten sam blask świętości co Jego Ojciec. On powołuje swoją chwałą i mocą do pobożności. Pobożność jest uświadomieniem zamieszkującej w nas Bożej obecności, a owocami tego jest bojaźń i zaufanie Bogu. Jego chwała jest aktywna w życiu człowieka, a obietnice Boże dostępne tylko przez wiarę, która jest darem Bożym. Innymi słowy duchowe życie musi istnieć przed pobożnością.  Kiedy człowiek staje się uczestnikiem Jego boskiej natury staje się świętym i ma społeczność z żywym Bogiem.

b/ stworzona czystość oraz czystość nabyta przez Ewangelię – stworzona świętość aniołów lub w Adamie w stanie niewinności – przed jego upadkiem w grzech. Serce Adama było wtedy czyste – pozbawione nawet najmniejszej nieczystości.

Stan uwielbionego ciała po powszechnym zmartwychwstaniu przewyższa stan niewinności Adama w raju przed upadkiem i będzie możliwy tylko w Niebie. Zrodzony z Ducha św. wierzący posiada 2 natury: grzeszną i boską, które ścierają się przez całe życie na ziemi. Ta wewnętrzna walka towarzyszy wierzącemu cały czas i nazywa się procesem uświęcenia. Jest to czas przygotowania wierzących do wejścia do Nieba. Stan pobytu wierzącego na ziemi nazywamy stanem łaski, który zakończy się w dniu drugiego przyjścia Chrystusa i powszechnym zmartwychwstaniu. Wtedy mówimy o pełnym odkupieniu (zob. 1 Kor 15,49n)

„Albowiem wewnętrzny człowiek [we mnie] ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach.” Rz 7,22n

„A jak nosiliśmy obraz ziemskiego [człowieka], tak też nosić będziemy obraz [człowieka] niebieskiego.
Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego, i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne.” 1 Kor 15,49n

Błędne pojmowanie czystości:

a/ uprzejmość nie jest czystością – moralne standardy oraz cnoty są ważne, ale nie prowadzą do Nieba. Można być najbardziej kulturalnym i uprzejmym człowiekiem na świecie i pójść do Piekła.

b/ najlepsze wyznanie wiary i przynależność do lokalnego kościoła nie jest tożsame z posiadaniem czystości serca. „Znam twoje czyny: masz imię, [które mówi], że żyjesz, a jesteś umarły.” Ap 3,1

Czlowiek nie ma czystego serca tylko dlatego, że uznaje na poziomie intelektualnym prawdy biblijne. Czyste serce ma ten, kto praktycznie wybiera drogę prawdy bez względu na koszty. Nie idzie w tym zakresie na kompromis. Nawet na jotę nie ustąpi i nie zgodzi się z bratem czy kaznodzieją, który depcze święte prawdy biblijne. Człowiek czystego serca ma głęboki szacunek do czystości – świętości, która codzienne przejawia się w praktycznych decyzjach zgodnych z Bożą wolą. Podejmowane wybory wyrażają posłuszeństwo Bogu w stosunku do najmniejszego przykazania, objawionej Bożej woli. Wola Boża w wierzącym jest nadrzędna wobec największego autorytetu ludzkiego.

„ Jakże miłuję Prawo Twoje: przez cały dzień nad nim rozmyślam.” Ps 119,97

„Powstrzymuję nogi od wszelkiej złej ścieżki, aby słów Twoich przestrzegać.” Ps 119,101

„ Z Twoich przykazań czerpię roztropność, dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki nieprawej” Ps 119,104

„Występni zastawili na mnie sidła, lecz nie zboczyłem od Twoich postanowień.” Ps 119,110

Dlaczego czystość musi rozpocząć się od serca?

a/ czystość serca jaką przynosi Duch Św. różni się od czystości religijnej faryzeuszy.

- świętość faryzeuszy jest zewnętrzna – „ Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dbacie o czystość zewnętrznej strony kubka i misy, a wewnątrz pełne są one zdzierstwa i niepowściągliwości. Faryzeuszu ślepy! Oczyść wpierw wnętrze kubka, żeby i zewnętrzna jego strona stała się czysta. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa.” Mt 23,25nn

Sprawiedliwość narodzonych na nowo musi być większa niż sprawiedliwość faryzeuszy „Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.” Mt 5,20

b/ w sercu zamieszkuje Bóg „Zamieszkuję miejsce wzniesione i święte, lecz jestem z człowiekiem skruszonym i pokornym, aby ożywić ducha pokornych i tchnąć życie w serca skruszone.” Iz 57,15

„Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani” Ef 3,17

Jak rozpoznać nieczyste serca?

a/ obojętne serce jest nieczystym sercem – życie w niewiedzy, lekceważenie toksyczności fałszywych nauk lub zabobonów to częsta broń diabła. Dlatego ap. Paweł otrzymał zadanie od Boga „aby otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy szatana do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie grzechów i dziedzictwo ze świętymi". Dz Ap. 26,18

Człowiek bez poznania błądzi: „I gorliwość niedobra przy braku rozwagi, błądzi, kto biegnie za prędko” Prov 19,2

Ten kto żyje w niewiedzy nie może kochać lub wzrastać w miłości do Boga. Poznanie Boga i wiara w Niego jest ściśle związana: „Ufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają” Ps 9,11

Bez poznania Boga nie ma prawdziwego uwielbienia Boga „wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów” Jn 4,22

„Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo. 40 A przecież nie chcecie przyjść do Mnie, aby mieć życie. Nie odbieram chwały od ludzi,  ale wiem o was, że nie macie w sobie miłości Boga.” Jn 5,39nn

Niewiedza jest korzeniem grzechu i prowadzi do rozpusty i nieczystości z chciwością „To zatem mówię i zaklinam [was] w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, z ich próżnym myśleniem, umysłem pogrążeni w mroku, obcy dla życia Bożego, na skutek tkwiącej w nich niewiedzy, na skutek zatwardziałości serca. Oni to doprowadziwszy siebie do nieczułości [sumienia], oddali się rozpuście, popełniając zachłannie wszelkiego rodzaju grzechy nieczyste.” Ef 4,18n

Niewiedza prowadzi do dumy „Ty bowiem mówisz: "Jestem bogaty", i "wzbogaciłem się", i "niczego mi nie potrzeba", a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości,
i biedny i ślepy, i nagi.” Ap Jn 3,17

Niewiedza jest przyczyną błędu „takie, co to zawsze się uczą, a nigdy nie mogą dojść do poznania prawdy.” 2 Tym 3,7 Niektórzy uważają, że kochają Boga i chlubią się swoją niewiedzą akceptując taki stan.

b/ brak potrzeby czystości – „jestem bogaty i niczego nie potrzebuję"

Brak potrzeby upamiętania się  „Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.” Łk 15,7

c/ zamieszkały grzech w sercu „Gdybym w mym sercu zamierzał nieprawość, Pan by mnie nie wysłuchał.” Ps 66,18

- serce człowieka jest skażone grzechem. Jeśli mamy upadamy w grzech nie możemy wzrastać w świętości. Jeśli wzrastamy w świętości mamy nienawidzić grzechu „nienawidzę co czynię” Rz 7,15

Nieczysta dusza ma upodobanie w niesprawiedliwości – „Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów, [działanie] z wszelkim zwodzeniem ku nieprawości tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia. Dlatego Bóg dopuszcza działanie na nich oszustwa, tak iż uwierzą kłamstwu, aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie nieprawość.” 2 Tes 2,9-12

Tak było w życiu Ammona (2 Sam 13,12) i innych, którzy zaspakajali pożądliwości ciała:

„Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.” Rz 13,14

- serce staje się nieczyste kiedy wkrada się niewiara czyli wątpienie lub kwestionowanie Jego mocy w czasie nie zaspokojonej potrzeby ludu „Mówili przeciw Bogu, rzekli: «Czyż Bóg potrafi nakryć stół w pustyni?»” Ps 78,19 oraz „kto nie wierzy Bogu, uczynił Go kłamcą” 1 Jn 5,10

Problem króla Asy polegał na tym, że nie ufał Bogu, tylko lekarzom „W trzydziestym dziewiątym roku swego panowania rozchorował się Asa na nogi i cierpiał bardzo, jednakże nawet w swej chorobie szukał nie Pana, lecz lekarzy.” 2 Kron 16,12

- Niewiara zatwardza serce. Dwa grzechy są powiązane ze sobą: niewiara i upór, która wynika z zatwardziałego serca „W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego” Mk 16,14

- Niewiara jest korzeniem odstępstwa – „Uważajcie, bracia, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego” Hebr 3,12

- Niewiara prowadzi do obłudy – dlatego nakładają maskę pozornej religijności i udają wierzących, a tak naprawdę uwielbiają własne „ja”  „ Będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy. I od takich stroń” 2 Tym 3,4

- Gdy serce pożąda jest sercem nieczystym – „miłość pieniędzy jest korzeniem wszelkiego zła” 1 Tym 6,10 Chciwość sprawiła, że Achan stał się złodziejem „Odpowiedział Achan Jozuemu: «Istotnie zgrzeszyłem przeciw Panu, Bogu Izraela. Oto co uczyniłem: Ujrzałem między łupem piękny płaszcz z Szinearu, dwieście syklów srebra i pręt złoty wagi pięćdziesięciu syklów. Zapragnąłem ich i zabrałem je. Są one zakopane w ziemi na środku mego namiotu, a srebro pod nimi».” Joz 7,21

Pożądliwość jest korzeniem bałwochwalstwa „Zadajcie więc śmierć temu, co jest przyziemne w członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest bałwochwalstwem.” Kol 3,5

- ci, którzy są nieczystego serca mają „ w nienawiści dobro, a miłują zło” Mich 3,2  oraz nienawidzą poznania „gdyż wiedzy nienawidzili, gardzili bojaźnią Pańską” Przyp Sal 1,29