Oczyszczający wpływ doświadczenia przebaczenia Boga jest proporcjonalny do przebaczenia innym. Motywem przebaczenia naszych uchybień przez Boga jest Jego bezwarunkowa miłość w Jezusie Chrystusie. Bez tej miłości nie możemy mówić o prawdziwym przebaczeniu, ponieważ tylko Bóg gdy przebacza zapomina i więcej nie wspomina naszych uchybień. Analogicznie tylko wierzący, który czerpie ze źródeł nieskończonej miłości jest w stanie przebaczyć zapominając krzywdy i zranienia jakich doznał od drugiego człowieka. Temat bardzo popularny w nauce, w tym w psychologii, w której podkreśla się w wielu publikacjach, że dobrostan człowieka zależy od przebaczenia zranień i krzywd. Dysfunkcje lub choroby mają swój początek w braku przebaczeniu i innych negatywnych emocjach.

***

Jest kilka tematów w Bibilii, które są fundamentalne w rozwoju duchowym chrześcijanina: rozważanie na temat 10 przykazań, kazania na górze, duchowej zbroi oraz modlitwy Pańskiej. Poniżej rozważamy tekst zawarty w modlitwie Pańskiej - prośba nr 5. W tej modlitwie jest w sumie 6 próśb. Każda z nich zasługuje na odrębne rozważanie: prośba nr 1/ święć się imię Twoje nr 2/ przyjdź królestwo Twoje nr 3/ tak na ziemi jak i w niebie (dotyczy woli Bożej) nr 4/ daj nam  chleba powszedniego nr 5/ przebacz nam winy jak i my odpuszczamy naszym winowajcom oraz nr 6/ nie wódź nas na pokuszenie, ale zbaw nas ode złego. Trzy z nich dotyczą Boga i spraw Nieba, pozostałe 3 prośby dotyczą ludzi, a w tym jedno dotyczy spraw doczesnych i dwa duchowych. Dzisiaj zajmiemy się rozważaniem prośby nr 5, która dotyczy przebaczenia.

* * *

Dosłownie Mat 6,12 "przebacz nasze długi, jak i my przebaczamy naszym dłużnikom", ale tutaj w sensie metaforycznym należy rozumieć nasze grzechy w sensie długu. Nie jesteśmy w stanie spłacić długu wobec Boga. Zastosowane słowo "dług" oznacza "grzechy" lub wykroczenie przeciwko Bogu. Wobec prawa wszyscy jesteśmy winni i jedynie Bóg może nam przebaczyć. W tym sensie tylko wierzyciel może przebaczyć dłużnikowi. Rozpatrując dług wg Mt 5,25n jest tutaj ostrzeżenie, aby dłużnik porozumiał się z wierzycielem w kwestii spłaty długu zanim ten doprowadzi go przed sąd, który skarze go na karę więzienia. Znajdujemy też inne podobieństwa o dwóch dłużnikach (Łk 7,41n) oraz niemiłosiernym dłużniku (Mt 18,23). Rozpatrując sens tych podobieństw, które nie są dosłownymi historiami Pan Jezus podkreśla warunki jakie powinny być spełnione, aby nasze modlitwy zostały wysłuchane. Przebaczenie Boga oznacza usunięcie plamy grzechu z naszych serc, usunięciu Jego gniewu z powodu grzechu oraz niegodności Jego miłości. Druga część prośby dotyczy relacji pomiędzy ludźmi. Trudno przebaczyć doskonale jak Bóg nam przebacza, ale nasze przebaczenie tym, którzy nas krzywdzą powinno spełniać minimalne wymagania: nie szukać zemsty, złośliwości i gniewu. Apostoł Paweł nakazuje, abyśmy wznosili czyste ręce do Boga, bez gniewu i wątpliwości     1Tym 2,8. Nie tylko wiara, ale także miłość, jest konieczna, aby nasza modlitwa była akceptowalna przez Boga.

Zanim przejdziemy do głębszego rozważania należy odnotować, że:

W modlitwie Pańskiej występuje 1 prośba o ciało "daj nam chleba codziennie" i 2 prośby o duszę "przebacz nasze winy, nie wódż na pokuszenie, ale zbaw nas ode złego". Pan Jezus bardziej skupia się na potrzebach duszy niż ciała, ma większą troskę o doświadczanie łaski każdego dnia niż o chleb, o zbawienie dusz niż nakarmienie głodnych.

Zwróćmy uwagę, że prośba o codzienny chleb jest powiązana z przebaczaniem. Bez przebaczenia nie ma zaspokojenia codziennych doczesnych potrzeb. Z drugiej strony marna pociecha z zaspokojonych potrzeb jeśli nasze grzechy nie zostały wybaczone. Tak jak chleb zaspakaja nasz głód, tak przebaczenie grzechów daje ukojenie naszej duszy.

Rozważanie I części: przebacz nasze długi - winy

Modlitwa "przebacz nam" - warunki przebaczenia tak jak przebaczamy naszy dłużnikom.

a/ użyty tutaj termin oznacza oddany grzechowi tj. dług Tutaj dług jest nazwany grzechem.

ὀφείλημα, ὀφειλητος, τό (ὀφείλω), to co jest należne,
a. dosłownie dług; patrz מַשָּׁאָה, Deut 24:12 (10); ἀφιέναι, κατά ὀφείλημα, jak należność - dług, Rz 4:4.
b. w aramejskim חוב or חובָא oznacza zarówno grzech jak i dług, w przenośni, wykroczenie, grzech (zob. ὀφειλέτης,; oraz ἀφιέναι τίνι τά ὀφειλετα αὐτοῦ, odpuszczenie kary za grzechy, przebaczenie im, (w aramejskim חובִין שְׁבַק), Mat 6:12

"Przebacz nam nasze grzechy" Łk 11,4 Skoro grzech jest długiem, to każdy grzesznik jest dłużnikiem. Grzech można porównać do długu o 10 tysięcy talentów. Mat 18,24

Dlaczego grzech został nazwany długiem?

Dług rośnie gdy nie płacimy pieniędzy. Wobec Boga winni jesteśmy Jemu posłuszeństwo. A jeśli nie jesteśmy posłuszni jesteśmy dłużnikami. W przypadku nie dotrzymania warunków płatności jesteśmy dłużnikami i zasługujemy na postawienie przed sąd - w konsekwencji braku zapłaty długu karę więzienia. Natomiast z powodu grzechu stajemy się winni co naraża nas na gniew Boga i potępienie. Chociaż Bóg daje grzesznikowi czasowe odroczenie to jednak ten dług nie zostanie przebaczony i jest skazany na wieczną śmierć. Innymi słowy po śmierci ciała nie ma drugiej szansy. "Raz postanowione człowiekowi umrzeć, a potem sąd" Hebr 9,27

W jakim sensie grzech jest gorszy od długu?

1. Nie mamy czym zapłacić. Dług można spłacić, ale co z przebaczeniem? Od czasów Adama jesteśmy bankrutami. W czasach niewinności Adam miał wszczepioną sprawiedliwość - Bóg dał mu osobiste i doskonałe posłuszeństwo. Wskutek grzechu ta harmonia została zniszczona, a grzech sprawił, że jesteśmy bankrutami.

2. Grzech - jest gorszy od długu, ponieważ te winy są niepoliczalne - jest ich wiele. Ps 40,13 Jesteśmy tak bardzo winni, że trudno zliczyć nasze występki. Każda daremna myśl jest grzechem. "Zamysł głupca jest grzechem" Prov 24,9 Przed popełnieniem zewnętrznego aktu grzechu był wpierw zamysł. Nikt z nas nie liczy grzesznych myśli - stąd nie wiemy ile jeteśmy winni przed Bogiem.

 Dłużnik niechętnie wyznaje, że ma dług - skłonnościa ludzką jest wybielić się, znaleźć wymówkę niż przyznać się  i uznać swój dług. Przykładem takiego myślenia jest król Saul - 1 Sam 15,20n 

Zastosowanie:

1. Jeśli grzech jest długiem, to pożądana jest postawa pokory. Dłużnik w pierwszej chwili próbuje ukryć swoje występki oraz za wszelką cenę nie chce trafić do więzienia. Duchowe długi ciążą nad każdym człowiekiem i nie możemy spokojnie spać. 

Drugą rzeczą w tej prośbie jest wyznanie długu. Nie tylko należy uznać nasz duchowy stan, ale także uświadomienie sobie konsekwencji wystepków, które prowadzą do piekielnego więzienia. Dzięki wyznaniu oddajemy cześć Bogu. Joz 7,19 Warunkiem przebaczenia przez Boga jest wyznanie naszych grzechów. 1 Jn 1,9 i Ps 32,5

Warunkowanie przebaczenia Boga od naszego przebaczenia innym:

A. Przebaczenie grzechów jednym z największych łask Boga i Jego miłosierdzia - Ezech 36,25 Kiedy Bóg nam przebacza jesteśmy zaadoptowani, uświęceni i ukoronowani. 

Natura przebaczenia:

Definicja przebaczenia grzechów:

a. usunięcie winy - Job 7,20n Iz 53,6 "Jeśli zgrzeszyłem, to jaką szkodę ci wyrządziłem, o stróżu ludzi? Czemu mnie wziąłeś na swój cel, tak że sam stałem się sobie ciężarem?" Czemu nie odpuszczasz mojego przestępstwa i mojej winy nie przebaczasz?" oraz "Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas na własną drogę zboczył, a Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich."

b. zakrycie występków - Ps 85,2 "odpuściłeś winę Twojemu ludowi; zakryłeś wszystkie ich grzechy"

c. wymazanie grzechów - Iz 43,25 "Ja, właśnie Ja przekreślam twe przestępstwa i nie wspominam twych grzechów."

d. rozproszenie grzechów jak gęstych chmur - Iz 44,22 "Usunąłem twe grzechy jak chmurę i twoje wykroczenia jak obłok"

f. nie poczyta grzechów, które wrzuca w niedostępne głębiny morskie Mich 7,19n - "Któż jest, Boże, jak Ty, który przebaczasz winę, odpuszczasz przestępstwo resztce swojego dziedzictwa, który nie chowasz na wieki gniewu, lecz masz upodobanie w łasce? Znowu zmiłuje się nad nami, zmyje nasze winy, wrzuci do głębin morskich wszystkie nasze grzechy."

Implikacje natury przebaczenia - jej konsekwencje:

1. Każdy grzech zasługuje na śmierć, dlatego potrzebujemy przebaczenia

Błędne zrozumienie przebaczenia pozbawia nas oczyszczjącej mocy przebaczenia poprzez:

a/ rozgraniczanie grzechów na śmiertelne (ciężkie) i powszednie (lekkie) przez Kościół Rzymskokatolicki (KKK 1854-1856). Co ciekawe KKK wyróżnia 7 grzechów głównych: pycha, chciwość, nieczystość, łakomstwo, zazdrość, gniew i lenistwo. Jednak bez względu na wagę grzechu tylko Bóg może go nam doskonale wybaczyć oraz popełnienie  najmniejszego grzechu prowadzi grzesznika do wiecznego potępienia. Czytamy, że są pożądliwości ciała i uczynki ciała - Rz 13,14 "Ale obleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie czyńcie starania o ciało, by zaspokajać pożądliwości." oraz "Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą." Gal 5,19nn Pożądliwości ciała i uczynki ciała są grzeszne - są przestępstwem przeciwko prawu i zasługują na potępienie. Rz 7,7 "Cóż więc powiemy? Że zakon to grzech? Przenigdy! Przecież nie poznałbym grzechu, gdyby nie zakon; wszak i o pożądliwości nie wiedziałbym, gdyby zakon nie mówił: Nie pożądaj!" oraz Prov 24,9  "Zamysł głupca jest grzechem, a szyderca jest ohydą dla ludzi." Dlatego każdy grzech potrzebuje przebaczenia.

b/ adresatem wyznania grzechów, aby zostały skutecznie przebaczone tylko Bóg. Mk 2,7 "Czemuż ten tak mówi? On bluźni. Któż może grzechy odpuszczać oprócz jednego, Boga?" Tylko wierzyciel może odpuścić dług. Żaden człowiek nie może przebaczyć grzechów. Jednakże czytamy, żeby przebaczać jedni drugim Kol 3,13 "Znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił wam, tak i wy." Należy jednak rózróżnić nieposłuszeńtwo Bogu i krzywda bliźniego. Jeśli ktoś doznał krzywdy, a ten co go skrzywdził prosi o przebaczenie ten może przebaczyć. Jednak jeśli ktoś zgrzeszył przeciwko Bogu żaden człowiek nie może wybaczyć grzechu w imieniu Boga. Z drugiej strony czytamy, że apostołom została dana moc przebaczania grzechów - Jn 20,23 "Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane." Żaden z usługujących bez względu na pełnioną fukcję kościelną nie może przebaczyć grzechów drugiego człowieka w sposób autoratywny i skuteczny. Deklaratywnie tak w odniesieniu do obietnicy przebaczenia skruszonych serc  - Ps 51,19 "Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, Sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże." Pod prawem trędowatego oczyszcza Bóg, ale musiał stawić się przed starotestamentowym kapłanem, który ogłasza go czystym. W tym znaczeniu usługujący w sposób deklaratywny ogłaszają przebaczenie grzesznikowi, ale sami nie mają takiej mocy.

Właściwe rozumienie przebaczenia:

a/ przebaczenie grzechu jest aktem Bożej wolnej łaski. W niektórych przejawach dziełach łaski można dostrzec moc w kontrolowaniu tego co dzieje się na świecie poprzez karanie winnych i okazywanie sprawiedliwości. Iz 43,25 "Ja, jedynie Ja, mogę przez wzgląd na siebie zmazać twoje przestępstwa i twoich grzechów nie wspomnę." On jako wierzyciel przebacza dłużnikowi i okazuje grzesznikowi miłosierdzie 1Tym 1,16 "Ale dlatego miłosierdzia dostąpiłem, aby na mnie pierwszym Jezus Chrystus okazał wszelką cierpliwość dla przykładu tym, którzy mają weń uwierzyć ku żywotowi wiecznemu." Przebaczenie jest wynikiem miłosierdzia. Kiedy Bóg przebacza grzechy On nie tylko spłaca nasz dług, ale daje dziedzictwo. Nic nie możemy zrobić, aby zasłużyć sobie na przebaczenie: ani nasze dobre uczynki, ani przelane łzy, ani modlitwy. Dobrym przykładem jest Szymon Mag, który chciał kupić za pieniądze dar Ducha Św. Odpowiedź Piotra była krótka: DzAp 8,20 "A Piotr rzekł do niego: Niech zginą wraz z tobą pieniądze twoje, żeś mniemał, iż za pieniądze można nabyć dar Boży." Przebaczenie jako akt wolnej łaski nie można kupić za nasze dobre uczynki ani jałmużny. Jest to akt Bożej miłości wobec każdego grzesznika. Nie ma żadnej ceny, aby przebaczyć grzech. W przelanej krwi Chrystusa mamy doskonałe przebaczenie. On wziął nasze winy na siebie - Jego nieskończoną miłość w przebaczeniu.

b/ przebaczenie grzechu jest przez krew Chrystusa. Ef 1,7 "W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego". Wartość odkupieńczej krwi Chrystusa jest ogromna: uwalnia od winy grzechu. Wykupienie nas z potępienia grzechu wiąże się z tym, że Pan Jezus stał się naszym Pośrednikiem. To właśnie w Jego zastępczej śmierci za grzechy człowieka widzimy Jego nieskończoną miłość wobec swojego stworzenia. Dobrowolnie przyjął nasze grzechy oraz cierpiał za nas.

Przebaczenie grzechów pomimo, że zostało nabyte przez Jego krew pozostaje dla nas wolną łaską, w której:

- Bóg odpuszcza nasze winy i karę. Żądaniem winy jest kara, która wymaga sprawiedliwości. Pan Jezus zaspokoił całkowicie wymagania prawa.

- Bóg więcej nie wspomni naszych grzechów i wykroczeń - Hebr 8,12 "Gdyż łaskawy będę na nieprawości ich, a grzechów ich nie wspomnę więcej." oraz Oz 14,4 "Uleczę ich odstępstwo, dobrowolnie okażę im miłość, gdyż odwrócił się od nich mój gniew."

 - Bóg karci za grzech, ale karcenie nie jest w celu zniszczenia "Jeżeli znieważą ustawy moje I nie będą przestrzegali przykazań moich, To ukarzę rózgą przestępstwo ich I winę ich plagami,  Ale łaski mojej nie odmówię mu, Ani też nie złamię wierności mojej;" Ps 89,31nn

Ale grzech nie zostanie wybaczony bez upamiętania. Dlatego odpuszczenie i upamiętanie są ze sobą połączone - Łk 24,47 " I że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszone wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów". W upamiętaniu niezbędne są 3 elementy, które prowadzą do przebaczenia Bożego.

To a/ smutek, b/ wyznanie i c/ nawrócenie.

Ad a Smutek lub złamane serce " Ezech 7,16 "Ci, którzy będą się ratowali ucieczką, na górach staną się podobni do gołębi z dolin. Wszyscy będą jęczeć, każdy z powodu swej niegodziwości." Ten smutek lub żal w sercu z powodu grzechu może wyrażać się w biciu się w pierś Łk 18,13, wyrywaniu włosów Ezdr 9,3,  wylewaniem łez Ps 6,7. Ale wszelkie rodzaje uniżenia nie są Bożym smutkiem., np. można udawać smutek z powodu grzechu. Achab ukorzył się, ale nie z serca. 

Smutek, który prowadzi do przebaczenia grzechów jest:

- świętym smutkiem - Ps 51,5 "Ja bowiem znam występki swoje I grzech mój zawsze jest przede mną" Żal za grzechy jest zawsze przed odpuszczeniem. Oraz Jer 31,19n "Bo gdy się odwróciłem, żałowałem tego, i gdy się upamiętałem, uderzyłem się po biodrze, wstydzę się i rumienię, bo ponoszę karę za hańbę mojej młodości. (...) Dlatego moje wnętrze wzrusza się nad nim; zaiste muszę się nad nim zlitować - mówi Pan". Łk 7,47 "Dlatego powiadam ci: Odpuszczono jej liczne grzechy, bo bardzo miłowała. Komu zaś mało się odpuszcza, mało miłuje." Gdy Bóg okazuje nam swoje przebaczenie, nasze serce topnieje - zaczyna odwzajemniać miłością.

 Drugim stopniem w upamiętaniu jest wyznanie Ps 51,6 "Przeciwko tobie samemu zgrzeszyłem I uczyniłem to, co złe w oczach twoich". To nie ma nic wspólnego ze spowiedzią uszną - w tej kwestii nie ma wzmanki ani w Pismie Św. ani na żadnych soborach powszechnych do soboru Laterańskiego w 1123 r. Niedorzecznością jest wyznawać grzechy kapłanowi, skoro zgrzeszyliśmy przeciwko Bogu. Wyznanie grzechów daje ujście naszemu smutkowi w sposób niekontrolowany lub bedący wynikiem naszej kalkulacji. Ps 32,5 "Grzech mój wyznałem tobie I winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego." Kiedy celnik wyznawał swoje grzechy bijąc się w piersi mówił "bądź miłościw mnie grzesznemu" zgodnie ze słowami Pana Jezusa został usprawiedliwiony i otrzymał przebaczenie. Podobnie złoczyńca na krzyżu kiedy wyznał, że cierpi sprawiedliwy wyrok przed śmiercią Pan Jezus zapewnił go, że będzie z nim w raju. Łk 23,43 Augustyn ujął to w następujące słowa "wyznanie zamyka bramy piekieł, a otwiera bramę nieba".

Trzecim stopniem w upamiętaniu jest nawrócenie. Gdy mówimy "zgrzeszyliśmy" to jest to wyznanie, nawróceniem jest, gdy mówimy "porzucamy obcych bogów".

Sędz 10,15n "I rzekli synowie izraelscy do Pana: Zgrzeszyliśmy; uczyń z nami to, co ci się dobrym wydaje, tylko wyrwij nas dzisiaj! Usunęli więc obcych bogów spośród siebie i zaczęli służyć Panu."

Ezech 18,31n "Odrzućcie od siebie wszystkie swoje przestępstwa, które popełniliście przeciwko mnie, i stwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha! Dlaczego macie umierać, domu izraelski?Gdyż nie mam upodobania w śmierci śmiertelnika, mówi Wszechmocny Pan. Nawróćcie się więc, a żyć będziecie!"

Nie wystarczy tylko odwrócić się od grzechu, ale zwrócić sie do Boga. DzAp 20,21"Wzywając zarówno Żydów, jak i Greków do upamiętania się przed (ku) Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa.". Syn marnotrawny nie tylko zostawił grzeszne towarzystwo, ale wstał i powrócił do ojca Łk 15,8 Takie upamiętanie jest drogą do przebaczenia. Iz 55,7 "Niech bezbożny porzuci swoją drogę, a przestępca swoje zamysły i niech się nawróci do Pana, aby się nad nim zlitował, do naszego Boga, gdyż jest hojny w odpuszczaniu!" (przebaczaniu)." Król nie przebaczy buntownikowi, jeśli ten trwa we wrogości. Upamiętanie poprzedza przebaczenie. Bez upamiętania nie ma przebaczenia grzechów. Ono jest warunkiem, a nie przyczyną. Bóg nie przebacza z powodu upamiętania, ale skruszonego serca z powodu grzechu. Gdy Bóg przebacza nie ma więcej Jego gniewu, a serce grzesznika przepełnia Boża wdzięczność i radość i miłość do Boga.

Nie ma grzechu na świecie, którego Bóg nie mógłby przebaczyć. Iz 1,18 "Chodźcie więc, a będziemy się prawować - mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna." Szkarłat w języku greckim oznacza podwójnie zanurzony, wskutek czego barwnik na tkaninie trwale utrzymuje swój kolor. Znaczenie powyższego wersetu: chociaż na świecie nie ma środka, który może wybielić zabarwioną tkaninę, to dzięki miłosierdziu Boga w przypadku najohydniejszego grzechu Bóg jest w stanie wybaczyć. To przypomina, że największy grzesznik nie musi rozpaczać aż do śmierci i że jest dla niego ratunek.  Bóg przebacza wszystkie grzechy - Kol 2,13 "odpuściwszy nam wszystkie grzechy;". Jer 33,8 "I oczyszczę ich z wszelkiej ich winy, którą zgrzeszyli przeciwko mnie i odstąpili ode mnie.". Ps 103,3 "On odpuszcza wszystkie winy twoje, Leczy wszystkie choroby twoje." Bóg przebacza przeszłe grzechy oraz jest gotowy przebaczyć te grzechy, z których jeszcze nie upamiętaliśmy się. Pan Jezus wstawia się za nami 1 Jn 2,1 "A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy.". Chociaż Bóg przebacza wszystkie przeszłe grzechy wierzącym, to nie znaczy, że autoamtycznie przebacza przyszłe grzechy, jeśli nie było w tym upamiętania.

Konieczność osobistej wiary w przebaczeniu danego od Boga. DzAp 10,43 "O nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię jego.". Dlatego wiara jest niezbędna w otrzymanym przebaczeniu. Istnieją 2 akty wiary: przyjąć Chrystusa i zaufać Chrystusowi. Oba są potrzebne w przebaczeniu. Ten kto nie przyjmuje Chrystusa - nie ma z Nim relacji jak z osobą, a ten, kto nie ufa Jemu nie może przyjąć błogosławieństw przez Jego krew. Bez wiary nie ma przebaczenia.

Chociaż usprawiedliwienie i uświęcenie nie są tym samym, to Bóg nigdy nie przebaczy grzesznikowi dopóki nie uświęci go. Usprawiedliwienie jest aktem jednorazowym (Rz 5,1) i dzieje się poza nami, ale uświęcenie jest trwającym procesem w wierzących dzięki pracy Ducha Św. Sprawiedliwość Boga jest doskonała, ale nasze uświęcenie nie jest doskonałe Deut 32,4 "On jest skałą! Doskonałe jest dzieło jego, Gdyż wszystkie drogi jego są prawe, Jest Bogiem wiernym, bez fałszu, Sprawiedliwy On i prawy.". Bóg nie łączy przebaczenia z usprawiedliwieniem, ale z uświęceniem - 1 Kor 6,11 "A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego". - 1 Jn 5,6 "On jest tym, który przyszedł przez wodę i krew, Jezus Chrystus; nie w wodzie tylko, ale w wodzie i we krwi, a Duch składa świadectwo, gdyż Duch jest prawdą.".

Pan Jezus przychodzi do nas przez swoją krew, która oznacza przebaczenie - odpuszczenie, z kolei woda - oznacza oczyszczenie - uświęcenie. Mylnym jest twierdzenie, że Bóg przebacza grzechy, tym którzy uprzednio nie zostali uświęceni. W ten błąd popadli antynomianie, którzy twierdzili, że im więcej grzeszą tym mają więcej Chrystusa i w ten sposób dowodzą, że są nienawróceni i żyją nadal w swoich grzechach. Pokój jest owocem przebaczenia, a gdzie Bóg przebacza tam oczyszcza.

Jeśli Bóg tylko by przebaczał bez uświęcenia nas, to

a/ nie moglibyśmy jako Boży lud uwielbiać Go - Iz 43,21 "Lud, który sobie stworzyłem, będzie zwiastował moją chwałę.". Uwielbienie nie zostanie zaakceptowane, jeśli serce grzesznika jest nieczyste, dumne, aroganckie, splamione.

b/ nie możemy wejść do Nieba Ap Jn 21,27 " I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka." oraz Kol1,12 "Dziękując Ojcu, który was zdolnymi uczynił do uczestniczenia w dziedzictwie świętych w światłości". Komukolwiek Bóg przebacza, tego zmienia. Niech żaden człowiek nie mówi, że zostały przebaczone grzechy, chociaż nie znajduje w sobie dzieła uświęcenia.

Tym, którym Bóg przebacza, tym przypisuje sprawiedliwość dzięki odkupieńczej ofiary Chrystusa - 2 Kor 5,21 "On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.". Jakim wielkim błogosławieństwem jest przebaczenie. Z przebaczeniem grzechów mamy przypisaną sprawiedliwość, która została zaakceptowana przez Boga.

Pomimo, że nasze grzechy zostały przebaczone wierzący modlą się o przebaczenie. "przebacz nasze winy". Codziennie grzeszymy i dlatego codziennie prosimy o przebaczenie grzechów.

Podsumowując przebaczenie oznacza, że dług grzechu zostanie nam darowany bez naszych zasług i cenzury duchownych.

Dlaczego Bóg czasami nie daje nam od razu poznać, że zostało nam przebaczone?

- nie widzi, że wystarczająco żałujemy lub nie ma wystarczających dowodów naszego upamiętania

- chociaż Bóg przebaczył nam nie manifestuje tego od razu, aby nagroda przebaczenia była słodsza

Bez względu na powyższe obietnica przebaczenia Boga jest z poznania pewności przebaczenia. Ps 51,8 "Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę."

Skąd mogę wiedzieć, że moje grzechy zostały przebaczone?

- nie kieruj się własnym poglądem, osądem czy opinią innych. Prov 28,26 "Kto ufa własnemu sercu, ten jest głupi" oraz Jer 17,9 "Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać?". Jedynym kryterium jest to co Pan mówi przez swoje Słowo. W czasach ST żaden trędowaty nie mógł sam osądzić, że jest czysty wśród ludu, do czasu ogłoszenia tego przez kapłana "Jeżeli jednak w jego oczach liszaj pozostał bez zmiany i są na nim ciemne włosy, to liszaj zagoił się; jest on czysty i kapłan uzna go za czystego.". Analogicznie nie my oceniamy sami, że jestesmy czyści z poczucia winy grzechu skoro Słowo Boże wyraźnie nam mówi, że tak jest.

Jak będziemy wiedzieli przez Słowo, że nasze grzechy zostały przebaczone?

- są łzy upamiętania - miłość Boża topi serce grzesznika, któremu zostało przebaczone. Łk 7,38 "I stanąwszy z tyłu u jego nóg, zapłakała, i zaczęła łzami zlewać nogi jego i włosami swojej głowy wycierać, a całując jego stopy, namaszczała je olejkiem." Łzy Marii są cenniejsze niż olejek - jej łzy wypływały z wdzięczności osoby, która prawdziwie upamiętała się i otrzymała przebaczenie. Łk 7,47 "Dlatego powiadam ci: Odpuszczono jej liczne grzechy, bo bardzo miłowała. Komu zaś mało się odpuszcza, mało miłuje.".

- przez łaskę wiary - DzAp 10,43 "O nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię jego.". Zbawiająca wiara składa się z 1) rezygnancji ze swojej opinii nie mając własnej sprawiedliwości Flp 3,9 "I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, opartej na zakonie, lecz tę, która się wywodzi z wiary w Chrystusa, sprawiedliwość z Boga, na podstawie wiary", jest świadomy, że pomimo wysiłków nie mże sprostać wymaganiom Boga i jest jak złamana trzcina. Nie może zapracować ani na przebaczenie ani na zbawienie. 2) odpoczynek w Bogu - zgodzenie się na związanie swojego losu z Chrystusem - 1 Król 1,51 "Gdy doniesiono o tym Salomonowi, mówiąc: Adoniasz boi się króla Salomona, przeto uchwycił się narożników ołtarza, bo powiada: Niech mi przysięgnie dziś król Salomon, że nie każe ściąć swojego sługi mieczem.". Taka wiara przynosi nam korzyść i jest akceptowalna przez Boga. Taka wiara trzyma narożnika ołtarza, na którym Chrystus przelał krew.

- uwielbia Boga Mich 7,18 "Któż jest, Boże, jak Ty, który przebaczasz winę, odpuszczasz przestępstwo resztce swojego dziedzictwa, który nie chowasz na wieki gniewu, lecz masz upodobanie w łasce?". Byłem grzesznikiem, ale teraz miłosierdzie zbawiło mnie. Pan Jezus został ukrzyżowany z mojego powodu, a teraz ten krzyż przynosi mi koronę - wszystkie grzechy pokonuje i wrzuca do głębin. Mich 7,19 "Znowu zmiłuje się nad nami, zmyje nasze winy, wrzuci do głębin morskich wszystkie nasze grzechy." 

- pełen miłości Bożej - Serce Marii Magdaleny zapłonęło miłością. Łk 7,47 "Dlatego powiadam ci: Odpuszczono jej liczne grzechy, bo bardzo miłowała. Komu zaś mało się odpuszcza, mało miłuje.". Jej miłość nie była przyczyną przebaczenia, ale jej oznaką.

- nasza natura zostaje oczyszczona - Oz 14,4 "Uleczę ich odstępstwo, dobrowolnie okażę im miłość, gdyż odwrócił się od nich mój gniew.". oraz Ps 103,3 "On odpuszcza wszystkie winy twoje, Leczy wszystkie choroby twoje.". Ezech 36,26 "I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste." A to przychodzi przez wodę na oczyszczenie 1 Jn 5,6 "On jest tym, który przyszedł przez wodę i krew, Jezus Chrystus; nie w wodzie tylko, ale w wodzie i we krwi, a Duch składa świadectwo, gdyż Duch jest prawdą." Kiedy Chrystus przychodzi z krwią to usprawiedliwia nas, a kiedy z wodą mamy oczyszczenie. Zach 3,4 "A ten tak odezwał się i rzekł do sług, którzy stali przed nim: Zdejmijcie z niego brudną szatę! Do niego zaś rzekł: Oto ja zdjąłem z ciebie twoją winę i każę cię przyoblec w szaty odświętne.". Niektórzy niewierzący twierdzą, że są pełni nadziei, że ich grzechy zostaną przebaczone, ale nie nigdy nie zostali uświęceni. Wierzą w Boga, ale to nie jest wiara zbawiająca.

- postawa tych, którzy doświadczyli przebaczenia Iz 40,1n "Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud, mówi wasz Bóg! Mówcie do serca Jeruzalemu i wołajcie na nie, że dopełniła się jego niewola, że odpuszczona jest jego wina, bo otrzymało z ręki Pana podwójną karę za wszystkie swoje grzechy.".

Skąd wiemy, że jesteśmy ludem wybranym?

Wyróżniamy 3 cechy charakteru wierzących:

1/ pokora - 1 P 5,5 "wszyscy zaś przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje" oraz Joba 42,5n "Tylko ze słyszenia wiedziałem o tobie, lecz teraz moje oko ujrzało cię. Przeto odwołuję moje słowa i kajam się w prochu i popiele."

2/ ochotne serce, by naśladować Boga w każdym miejscu - Ps 110,3 "Lud twój chętnie pójdzie za tobą". Oni nie chorują na brak służby, ale na podążanie za Nim.

3/ szukają tego co w niebie - Jn 17,16 "Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata." oraz Kol 3,1n "A tak, jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej; O tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi.". Będąc na ziemi używamy tego czasu, aby służyć w pracy, domu, kościele Bogu, ale nie naśladując wzorców tego świata. Flp 3,20 "Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa,".

Mając powyższe cechy charakteru mogą być pewni przebaczenia grzechów w kazdym czasie i miejscu. Celem służby jest pocieszać lud i mówić im, że ich grzechy zostały przebaczone i zapomniane.

Skąd możemy wiedzieć, że Królestwo Boże jest w nas?

1. Prawdziwa wiara rodzi się przez służbę Słowa - Rz 10,17 "wiara przychodzi ze słuchania Słowa Chrystusowego" Ta wiara wpierw jest mała jak ziarno drzewa musztardowego - jest pełne wątpliwości i lęku

2. Prawdziwa wiara działa na długo i trwale Mk 4,5n "Inne zaś padło na grunt skalisty, gdzie nie miało wiele ziemi i szybko wzeszło, gdyż gleba nie była głęboka. A gdy wzeszło słońce, zostało spieczone, a że nie miało korzenia, uschło."

3. Prawdziwa wiara jest połączona z uświęceniem - 1 Tym 3,9 "Zachowujący tajemnicę wiary wraz z czystym sumieniem." Usprawiedliwiająca wiara porusza góry grzechów i dzięki krwi Chrystusa wrzuca je do głebokiego morza.

4. Prawdziwa wiara jest wystarczająca, by przynieść nam zaopatrzenie - Wiara nie lęka się głodu ani suszy. Ps 37,3 "Zaufaj Panu i czyń dobrze, Mieszkaj w kraju [i dbaj o wierność!] a będziesz nakarmiony " dosłowne tłumaczenie: "Trust in the LORD, and do good; so shalt thou dwell in the land, and verily thou shalt be fed" KJV

5. Prawdziwa wiara przynosi owoce - miłość 2 Kor 5,14 "Bo miłość Chrystusowa ogarnia nas, którzy doszliśmy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł; a zatem wszyscy umarli;" Jeśli nasza miłość jest prawdziwa poddamy się Bogu będąc mu posłusznymi. Kochamy Boga i Jego przyjście - 2 Tym 4,8 "A teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego."