Wojna czyli starcie z wrogiem jest ostatecznością. Czy ponosisz koszty prawdziwego uczniostwa? Czy każdy może stać się uczniem Jezusa? Jakie są dowody bycia wierzącym? Poniżej w kilku wersetach krótki test prawdziwego ucznia Chrystusa.
Jeśli są zwycięzcy, są i przegrani, jeśli są zwyciezcy i przegrani to oznacza walkę lub wojnę. Wojna toczy się nie tylko na naszych oczach, fizycznie, kiedy doświadczamy lub jesteśmy świadkami bólu uchodzców, którzy masowo docierają do nas. To nie zabawa - stawką jest ojczyzna, dom, przyszłość nasza i naszych dzieci. WOLNOŚĆ wybrzmiewa dzisiaj inaczej. Dzisiaj oni, jutro my? Jak to wygląda z perspektywy duchowej.
Bez moralizowania - krótko i na temat. Bez melancholii i przygnębienia - ale trzeźwo pod rozwagę. Bez postanowień noworocznych - ale wezwanie do obrania nowego kursu w swoim życiu! Dla odważnych, ale do zastanowienia, dla tych, którzy życie traktują lekko.
Ludzie uwielbiają Boga na różny sposób, ponieważ są różne formy religijności. Interesującym faktem jest to, że Pismo św określa jakie jest akceptowalne uwielbienie Boga tzn. takie, które podoba się Jemu. On zawsze patrzy na nasze serce, a sposoby wyrażania uwielbiania Boga zależą od kultury, osobowości, preferencji itd. Są jednak cechy uwielbienia, które Bóg aprobuje i które powinny znaleźć się w naszym uwielbieniu. Jaki jest cel uwielbienia Boga? Czy uwielbienie służy naszemu samozadowoleniu czy jest czymś głębszym - doświadczeniem Bożej obecności nie tylko w głośnej i radosnej muzyce, ale też w cichym i łagodnym głosie Ducha Św., który mówi do naszego sumienia, przekonuje, poświadcza, wyciąga z depresji, prowadzi, doradza, przynosi radość i ulgę? Bez służby Ducha św. uwielbienie jest tylko koncertem, przedstawieniem, eventem, uroczystością, zabawą, imprezą. Krótkie rozważanie poniżej.
W pseudochrześcijańskiej kulturze używanie terminologii biblijnej straciło na znaczeniu, co może prowadzić do błędnego rozumienia drogi zbawienia. Język religijny używa tych samych kluczowych słów, ale w różnym znaczeniu. Nawet w różnych tłumaczeniach Biblii coraz częściej spotyka się słowo "pokuta' zamiast słowo "upamiętanie". Mówiąc obrazowo, aby wejść do Nieba potrzebujemy dwóch skrzydeł zwanych wiarą i upamiętaniem. Stąd konieczność ich ponownego zdefiniowania. Bez upamiętania nie ma prawdziwej, usprawiedliwiającej wiary, która prowadzi prosto do Nieba.